.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Αποχώρηση της ΑΡΚ από τη ΛΑΕ


ark725Με απόφαση της πρόσφατης συνδιάσκεψής της, η Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση (ΑΡΚ) αποχωρεί από την ΛΑΕ.

Ολόκληρη την απόφαση παραθέτουμε στη συνέχεια. Σε αυτήν εντοπίζεται «ότι η σχέση της κυβέρνησης  με τις πολιτικές που ακολουθούνται δεν είναι μια σχέση συμβιβασμού, αλλά αποδοχής και υλοποίησης ενός πολιτικού σχεδίου που εμφανίζεται ως μονόδρομος ως προς την βασική παραδοχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου επί της εργασίας και των κοινωνικών αναγκών.»

«Κανείς δεν καταφέρνει να δώσει διέξοδο στο συσσωρευμένο θυμό, με αποτέλεσμα να εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά για το πώς και που θα εκτονωθεί. Κανείς επίσης δεν καταφέρνει να δώσει απαντήσεις στη συσσωρευμένη απογοήτευση που εύκολα μετατρέπεται σε αποπολιτικοποίηση και αδιαφορία.»

«Το ηθικό πλεονέκτημα των αριστερών δεν αποτελεί πλέον τεκμήριο κοινωνικού ριζοσπαστισμού, γιατί αντιθέτως αποδεικνύεται ότι χάνεται εύκολα στη ‘’στροφή’’.»

Αναφορικά με τη ΛΑΕ, η ανακοίνωση αναφέρει:

«Παρά τους διακηρυγμένους αυτούς στόχους η ΛΑΕ, κατά την άποψή μας, απέτυχε να αποτελέσει αυτόν τον κοινό τόπο συνάντησης των αριστερών δυνάμεων, την αφετηρία ανασυγκρότησης της Αριστεράς, το πολιτικό μέτωπο που θα συντονίζει τη δράση και τη συζήτηση των αριστερών δυνάμεων και θα απαντάει πειστικά στα σημερινά επίδικα της περιόδου.

Η σημερινή ΛΑΕ απέδειξε, στην πρόσφατη συνδιάσκεψη, αλλά και στο σύνολο της λειτουργίας της, ότι δεν είναι ένα σχήμα ανοιχτό σε μετασχηματισμούς, αλλά ένα μόρφωμα που μέσα από μια  διαμορφωμένη πλειοψηφία αγωνιά να εξασφαλίσει  τον εσωτερικό του έλεγχο.»

Ειδικότερα, βασικά προβλήματα που εντοπίζονται στην συγκρότηση της ΛΑΕ, μεταξύ άλλων αφορούν:

Στην αυστηρά γραφειοκρατική λειτουργία της ηγεσίας της ΛΑΕ, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αλλαγής της λογικής αυτής και αποκλείει κάθε πιθανότητα ανανέωσης τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πρακτικές.

Στη βεβαιότητα ότι για την ηγετική ομάδα είναι αρκετό ένα αντιμνημονιακό 3% που θα τη βάλει στη Βουλή και τίποτε άλλο. Εξ’ου οι ανοιχτές πόρτες προς το ΕΠΑΜ.

Στο συμβατικό, συνθηματικό, ανεπεξέργαστο και γι’ αυτό λαϊκιστικό και συντηρητικό προγραμματικό λόγο της ΛΑΕ.

Στην “επίμονη ανοχή” της ηγεσίας της ΛΑΕ σε πρακτικές στελεχών της στην Περιφέρεια Αττικής (αλλά και σε σημαντικές Συνδικαλιστικές οργανώσεις) που επιλέγουν: να συνεργάζονται με κυβερνητικά στελέχη, να στηρίζουν μνημονιακού χαρακτήρα πολιτικές, να διατηρούν θέσεις και οφίτσια. Κι όλα αυτά, κόντρα στις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης του καλοκαιριού και τη βούληση της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας των μελών της ΛΑΕ.

Τέλος στο γεγονός ότι πολιτικές συλλογικότητες αλλά και ανένταχτοι/ες αγωνιστές/ριες που συμμετείχαν αρχικά στην προσπάθεια δημιουργίας αυτού του μετώπου, στην πορεία αποχώρησαν.»

«Τα παραπάνω δε σημαίνουν», προσθέτουν, «ότι η αποχώρησή μας από τη ΛΑΕ συνιστά αιτία ώστε να σταματήσει ο διάλογος με τη ΛΑΕ και να αποκλειστεί η προσπάθεια όσοι/ες επιθυμούν από τη ΛΑΕ να συμπράξουν στο εγχείρημά μας. Το αντίθετο μάλιστα!»

«Η ΑΡΚ αναγνωρίζοντας αφενός τον κίνδυνο πολυδιάσπασης της Αριστεράς και αφετέρου την αναγκαιότητα επεξεργασίας πολιτικών προτάσεων που θα απαντούν πειστικά στις ανάγκες όσων πλήττονται από την επίθεση του κεφαλαίου, εμμένει στον διακηρυγμένο στόχο της να συμβάλλει στην δημιουργία ενός μετωπικού εγχειρήματος που θα παραμένει διαρκώς ανοιχτό ως πρόταση συμπόρευσης με το σύνολο των οργανωμένων και μη οργανωμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Με αυτόν τον στόχο θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του διαλόγου και την επεξεργασία πολιτικών προτάσεων που θα βοηθήσουν στην διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.»

Δείτε ολόκληρη την ανακοίνωση της Συνδιάσκεψης της ΑΡΚ (Πηγή: yabasta.gr ):

 

Αποχωρούμε από τη ΛΑΕ, συνεχίζουμε τον ενωτικό αγώνα, δυναμώνουμε τη ριζοσπαστική παρέμβαση
21/10/2016
Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση

Η ΑΡΚ στην σημερινή πολιτική συγκυρία: για την ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης – ανάλυσης της συγκυρίας και αναζήτησης μεθόδων και εργαλείων παρέμβασης

Στον ενάμισι περίπου χρόνο από την επίσημη προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλοκ, πέρα από τις όποιες αναλύσεις μας σε επιμέρους θέματα,  θα πρέπει να σταθούμε σε μερικές βασικές και κρίσιμες διαπιστώσεις που αφορούν το πολιτικό τοπίο τόσο από τη μεριά των κυρίαρχων όσο και από τη μεριά των πληττόμενων στρωμάτων και των κινημάτων.

Είναι πλέον σαφές ότι η σχέση της κυβέρνησης  με τις πολιτικές που ακολουθούνται δεν είναι μια σχέση συμβιβασμού, αλλά αποδοχής και υλοποίησης ενός πολιτικού σχεδίου που εμφανίζεται ως μονόδρομος ως προς την βασική παραδοχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου επί της εργασίας και των κοινωνικών αναγκών. Η θεμελιώδης αυτή παραδοχή υλοποιείται σε συνθήκες ακραίας νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας, όχι μόνο μέσα από την επίθεση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και μέσα από ένα σχέδιο καθολικού βιοπολιτικού ελέγχου στις ζωές των ανθρώπων, μέσα από μηχανισμούς δια βίου επιτήρησης, όπως είναι η υπερχρέωση, η αποεδαφικοποίηση σχέσεων και κοινωνικών λειτουργιών, η αποστέρηση από πολιτιστικά αγαθά. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να ζουν στο «ελάχιστο» και να αποδέχονται το κάτι παραπάνω ως «δωρεά» των ισχυρών. Το κράτος αντί να αναλαμβάνει πρόνοιες για την βελτίωση της ζωής, διατυμπανίζει το φιλάνθρωπο πρόσωπό του.

Η πλειοψηφία της κοινωνίας σήμερα βρίσκεται  σε συνθήκες σοκ, καθώς μέσα σε πολύ σύντομο -με ιστορικούς όρους-  διάστημα,  ανατράπηκαν πλήθος δεδομένα, επιδεινώθηκαν δραματικά οι συνθήκες ζωής και περιορίστηκαν εξ ίσου δραματικά οι εναλλακτικές οπτικές. Το γεγονός ότι αυτές οι πολιτικές υλοποιούνται  από έναν πολιτικό σχηματισμό που οικοδόμησε την πολιτική του ηγεμονία πάνω στα προτάγματα της Aριστεράς, ενισχύει τα συναισθήματα αδιεξόδου και δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στην όποια προσπάθεια ανασυγκρότησης της κοινωνικής αντίστασης. Είναι φανερό ότι έχουν μειωθεί οι περιπτώσεις που αναπτύσσονται πρακτικές συλλογικής κοινωνικής αντίστασης, ενώ κανείς δεν καταφέρνει να δώσει διέξοδο στο συσσωρευμένο θυμό, με αποτέλεσμα να εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά για το πώς και που θα εκτονωθεί. Κανείς επίσης δεν καταφέρνει να δώσει απαντήσεις στη συσσωρευμένη απογοήτευση που εύκολα μετατρέπεται σε αποπολιτικοποίηση και αδιαφορία.

Σε αυτό λοιπόν το τοπίο καλούμαστε σήμερα να παρέμβουμε πολιτικά αναζητώντας το νήμα που μας ενώνει με τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων που έκαναν εφικτό το όραμα μιας κοινωνικής αλλαγής, αλλά και το νήμα που μας ενώνει με την παγκόσμια κινηματική εμπειρία, τα διδάγματα και τα αδιέξοδά της.

Μπορεί να ακούγεται πολύ απλό και αυτονόητο, αλλά απ’ ότι φαίνεται στην πράξη δεν είναι,  ότι πρέπει να απαντήσουμε σε τρεις απλές ερωτήσεις: Γιατί, με ποιους, και πώς.

Συνηθίζουμε να θεωρούμε το «γιατί» αυτονόητο, όμως στη σημερινή συγκυρία είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε απαντήσεις τόσο σε στρατηγικά ζητήματα που σχετίζονται με ένα ριζοσπαστικό κοινωνικό μετασχηματισμό όσο και στο κρίσιμο ζήτημα της δυνατότητας να υπάρχει συνολικό εναλλακτικό μοντέλο διακυβέρνησης σε μια μόνο χώρα. Η πρόσφατη κρίση στη Λατινική Αμερική, η  αποτυχία των «αριστερών» πολιτικών σχηματισμών που πλησίασαν την εξουσία σε Ευρώπη και Αμερική να αναπτύξουν και κυρίως να περιφρουρήσουν ένα ριζοσπαστικό λόγο, θέτουν την υποχρέωση απέναντι στη χειμαζόμενη κοινωνία να ανοίξουμε πολλαπλές συζητήσεις σε βάθος, χωρίς αφελείς παραδοχές, κατά συνθήκη ψεύδη και βολονταρισμούς που δεν έχουν πια αποδέκτες.

Το ηθικό πλεονέκτημα των αριστερών δεν αποτελεί πλέον τεκμήριο κοινωνικού ριζοσπαστισμού, γιατί αντιθέτως αποδεικνύεται ότι χάνεται εύκολα στη «στροφή». Πολιτικοί σχηματισμοί, ο οποίοι σήμερα προβάλλουν ναρκισσιστικά ότι κατέχουν την αλήθεια και όλες τις απαντήσεις  για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αντιμετωπίζονται με καχυποψία, όταν δεν αντιμετωπίζονται με χλεύη.

Αν λοιπόν ως ΑΡΚ καταθέτουμε την αισιοδοξία της βούλησης  και τη διαρκή στράτευσή μας ενάντια σε ό, τι θέλει να μας πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, θα πρέπει να αποδείξουμε ότι αυτή δεν ακολουθείται από την απαισιοδοξία της γνώσης, αλλά ότι  τελικά η αισιοδοξία γεννιέται εκεί που η γνώση δοκιμάζεται και ανανεώνεται καθημερινά μέσα στα μικρότερα αλλά και τα μεγαλύτερα, ελπίζουμε, κοινωνικά εγχειρήματα, στην αναγνώριση των πραγματικών όρων και συνθηκών  που μπορούν να επιφέρουν αλλαγές και νίκες.

Με ποιους:  Ένα από τα  βασικά ζητούμενα στη χάραξη οποιασδήποτε στρατηγικής αποτελεί ο προσδιορισμός της κοινωνικής συμμαχίας που καλείται να φέρει σε πέρας ένα αγώνα και μια σύγκρουση. Διαφορετικές κοινωνικές συμμαχίες θέτουν διαφορετικούς στόχους και προτεραιότητες και οδηγούν τα πράγματα σε διαφορετικούς δρόμους. Η λογική του «λίγοι, καλοί και αμόλυντοι» -υπάρχουν κάποιοι που ακόμα το πιστεύουν για τον εαυτό τους- δημιουργεί ανιστορικά μορφώματα τα οποία δεν είναι ικανά να οδηγήσουν σε καμία κοινωνική αλλαγή και νομιμοποιείται μόνο διότι υπάρχει η άλλη λογική του «όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα», που συστηματικά επιδιώκει να αμβλύνει, όταν δεν εξαφανίζει, την ύπαρξη συγκρουσιακών στοιχείων ανάμεσα στα συμφέροντα διαφορετικών κοινωνικών ομάδων.

Η δεύτερη αυτή λογική πολύ πιο επικίνδυνη από την πρώτη, όχι μόνο δεν στοχεύει σε κάποια κοινωνική αλλαγή, καθώς είναι υποχρεωμένη να ακροβατεί συνεχώς ανάμεσα σε πολλαπλές αφηγήσεις, αλλά συνήθως έχει την ανάγκη να επινοεί  υπερ-κοινωνικές κατασκευές ως πλαίσια συνοχής. Έτσι δημιουργούνται οι εθνικές και οι θρησκευτικές συσπειρώσεις, αλλά και οι πλέον σύγχρονες  συσπειρώσεις, στη βάση της «απειλούμενης» ασφάλειας.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας καταστρέφεται στο πλαίσιο μιας ευρείας αναδιανομής, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι το κεφάλαιο στην νέα συνθήκη αναζητεί και εξασφαλίζει κοινωνικούς συμμάχους. Χρειάζεται λοιπόν να κατανοήσουμε αυτές τις δυναμικές, να θέσουμε προτεραιότητες και κυρίως να εμπλέξουμε όλες τις πληττόμενες κοινωνικές ομάδες στο διάλογο αυτό. Πέραν, και αναμφισβήτητα,  από την εργατική τάξη, την οποία συχνά ερμηνεύουμε στενά, αυτοί πλέον που πλήττονται από τη βία της κρίσης και την αναδιανομή, που συντελείται όλα αυτά τα χρόνια υπέρ των πλουσίων και σε βάρος όλων των υπολοίπων, είναι οι περισσότεροι και είναι διατεθειμένοι να ενεργοποιηθούν προς την συγκρότηση ενός κοινωνικού ρεύματος που μπορεί να αποτελέσει δύναμη ανατροπής.

Και εδώ λοιπόν ξεκινάει η συζήτηση για το «πώς». Η απομάκρυνση μεγάλου -του μεγαλύτερου στην πρόσφατη περίοδο- τμήματος των πληττόμενων από την ενεργό πολιτική δράση αποδεικνύει ότι τα υπαρκτά σχήματα, ο λόγος και τα μέσα προσέγγισης και ενεργοποίησης της κοινωνίας που χρησιμοποιούν, είναι απολύτως αναποτελεσματικά και σε πολλές περιπτώσεις και αποθαρρυντικά.

Η από τα πάνω «καθοδηγητική» αντίληψη χρεώνεται την αδυναμία να ηγεμονεύσει, καθώς σε όλο το προηγούμενο διάστημα αυτό ακριβώς υπήρξε και ο μοναδικός της στόχος. Σήμερα βρισκόμαστε πολύ πίσω από την συζήτηση της ηγεμονίας και της πολιτικής κεφαλαιοποίησης των κινημάτων και των λοιπών κοινωνικών διεργασιών. Βρισκόμαστε στη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αγωνιούν, αμφιβάλλουν και αναζητούν απαντήσεις. Το κυρίαρχο σύστημα επιλέγει σ’ αυτή τη μετακεϋνσιανή περίοδο να συνθλίψει τις κοινωνικές και ατομικές ικανότητες και γνώσεις, αλλά την ίδια στιγμή αυτές αναδύονται απειλητικές.

Ο ρόλος που μπορεί να παίξει σήμερα μια πολιτική συγκρότηση, είναι να στηρίξει, να αναδείξει, να κατανοήσει, να επεξεργαστεί, να διασυνδέσει και να πολλαπλασιάσει αυτές τις δυναμικές. Αντίθετα, η με βάση πλήθος παραδοχών, σύγκλιση πολιτικών ομάδων εκτός από το ότι αναπαράγει το ήδη δοκιμασμένο και αποτυχημένο ως προς την ουσιαστική σύγκλιση πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μια καρικατούρα κοινωνικής συμμαχίας όταν δεν αναφέρεται στην δουλειά  και τη δράση ενεργών κοινωνικών ομάδων.

H ΛΑΕ δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη συσπείρωσης των δυνάμεων που απεγκλωβίστηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμεων που αρνήθηκαν να υπηρετήσουν το Τρίτο Μνημόνιο και τις εξοντωτικές για την κοινωνία πολιτικές του, δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στην λογική «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση (ΤΙΝΑ) ».

Διακηρυγμένο στόχο της αποτέλεσε η συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου της σύγχρονης, ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα συμβάλει στην ανασυγκρότηση και την ανασύνθεση της, θα αναλάβει πρωτοβουλίες για το βάθεμα του διαλόγου μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς και στη διαμόρφωση ενός κοινού πεδίου διαλόγου και κοινών πρωτοβουλιών. Τέλος στόχος της αποτέλεσε η επεξεργασία και το βάθεμα του μεταβατικού προγράμματος ως απάντηση στην πρόταση της σημερινής κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει διέξοδος, ανοίγοντας τη συζήτηση και μέσα στην Αριστερά και μέσα στον ίδιο τον κόσμο του αγώνα.

Παρά τους διακηρυγμένους αυτούς στόχους η ΛΑΕ, κατά την άποψή μας, απέτυχε να αποτελέσει αυτόν τον κοινό τόπο συνάντησης των αριστερών δυνάμεων, την αφετηρία ανασυγκρότησης της Αριστεράς, το πολιτικό μέτωπο που θα συντονίζει τη δράση και τη συζήτηση των αριστερών δυνάμεων και θα απαντάει πειστικά στα σημερινά επίδικα της περιόδου.

Η σημερινή ΛΑΕ απέδειξε, στην πρόσφατη συνδιάσκεψη, αλλά και στο σύνολο της λειτουργίας της, ότι δεν είναι ένα σχήμα ανοιχτό σε μετασχηματισμούς, αλλά ένα μόρφωμα που μέσα από μια  διαμορφωμένη πλειοψηφία αγωνιά να εξασφαλίσει  τον εσωτερικό του έλεγχο.

Ειδικότερα, τα βασικά προβλήματα που εντοπίζουμε στην συγκρότηση της ΛΑΕ αφορούν:

  • Στην αυστηρά γραφειοκρατική λειτουργία της ηγεσίας της ΛΑΕ, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αλλαγής της λογικής αυτής και αποκλείει κάθε πιθανότητα ανανέωσης τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πρακτικές.
  •   Στην απόλυτη διάσταση ανάμεσα στην ηγεσία της ΛΑΕ και στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης δημοκρατικής, ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής πολιτικής οντότητας και ηγεσίας που έχει ανάγκη στις μέρες μας ο κόσμος της εργασίας.
  •   Στην εσκεμμένη υποτίμηση από την πλευρά της ηγετικής ομάδας των παραπάνω δύο σημείων, τα οποία θεωρούνται δευτερεύοντα, εφόσον εκτιμά ότι ο προγραμματικός λόγος της ΛΑΕ είναι ανατρεπτικός.
  •   Στη βεβαιότητα ότι για την ηγετική ομάδα είναι αρκετό ένα αντιμνημονιακό 3% που θα τη βάλει στη Βουλή και τίποτε άλλο. Εξ’ου οι ανοιχτές πόρτες προς το ΕΠΑΜ.
  •   Στο συμβατικό, συνθηματικό, ανεπεξέργαστο και γι’ αυτό λαϊκιστικό και συντηρητικό προγραμματικό λόγο της ΛΑΕ.
  •   Στη βεβαιότητα ότι ακόμη κι αν αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να διαμορφώσουμε επεξεργασμένες και ρεαλιστικές θέσεις στις επιτροπές της ΛΑΕ, αυτές θα ανατραπούν από την ηγετική ομάδα, τουλάχιστον στα κυρίαρχα και πρωτεύοντα ζητήματα.
  •   Στη λειτουργία εντός της ΛΑΕ συγκροτημένων ομάδων που δεν επιτρέπουν την οριζόντια ζύμωση μεταξύ θέσεων και λογικών συμπόρευσης, εφόσον φαίνεται ότι η προτεραιότητα των συντρόφων αυτών είναι η διατήρηση της συνοχής του σχήματός τους παρά η σύνθεση και η προωθητική δύναμη για τη ΛΑΕ στο σύνολό της.
  •   Στην “επίμονη ανοχή” της ηγεσίας της ΛΑΕ σε πρακτικές στελεχών της στην Περιφέρεια Αττικής (αλλά και σε σημαντικές Συνδικαλιστικές οργανώσεις) που επιλέγουν: να συνεργάζονται με κυβερνητικά στελέχη, να στηρίζουν μνημονιακού χαρακτήρα πολιτικές, να διατηρούν θέσεις και οφίτσια. Κι όλα αυτά, κόντρα στις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης του καλοκαιριού και τη βούληση της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας των μελών της ΛΑΕ.
  •     Τέλος στο γεγονός ότι πολιτικές συλλογικότητες αλλά και ανένταχτοι/ες αγωνιστές/ριες που συμμετείχαν αρχικά στην προσπάθεια δημιουργίας αυτού του μετώπου, στην πορεία αποχώρησαν.

Για όλους αυτούς τους λόγους και με δεδομένο τους στόχους της ΑΡΚ να συμβάλλει:

  • στις διεργασίες που εξελίσσονται στην Αριστερά,
  •     στο χτίσιμο εκείνου του πολιτικού υποκειμένου που θα βάλει φρένο στις επιθέσεις της άρχουσας τάξης,
  •     στην αναζήτηση του τρόπου συντονισμού της με τις άλλες οργανώσεις της Αριστεράς και των ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων, με στόχο
  • την πυροδότηση κινηματικών διαδικασιών,
  •     και τέλος στο ζήτημα της εσωτερικής δημοκρατίας ως ουσιαστική και συγκροτησιακή αρχή της Αριστεράς,

 η Συνδιάσκεψη μας αποφάσισε να λύσει τη σχέση της ΑΡΚ με τη ΛΑΕ. Η παραμονή τόσο της ΑΡΚ, όσο και του καθενός και της καθεμιάς από εμάς, στη ΛΑΕ δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό, τόσο στην υπόθεση της συγκρότησης μιας πειστικής πρότασης αντίστασης και ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών και κυβερνήσεων σε όλες τους τις εκδοχές, όσο και στη συνδιαμόρφωση του κινήματος που μπορεί να κάνει πράξη μια τέτοια πρόταση και να πείσει τους πολίτες να συμπράξουν μαζί μας στην υπόθεση αυτή.  Κατανοώντας τις αγωνίες πολλών συντρόφων/ισσών, που υποστηρίζουν ότι ακόμα και μια μικρή συσπείρωση οφείλεις να την περιφρουρείς και να τη μετασχηματίζεις και όχι να την καταστρέφεις, απαντάμε ότι όσα προβλήματα αναφέραμε παραπάνω δεν είναι απλά αδιάφορα, αλλά αποτελούν και τροχοπέδη για την όποια αναζήτηση μιας διαφορετικής πολιτικής πρακτικής στη βάση όσων ήδη αναφέρθηκαν, αλλά και όσων άλλων θα προκύψουν μέσα από το άνοιγμα ενός σοβαρού διαλόγου.

Την ίδια στιγμή μεγάλος αριθμός ανθρώπων, συντρόφων/ισσών και συναγωνιστών/τριών,  που συναντηθήκαμε μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια σε αγώνες και εγχειρήματα γειωμένα στην κοινωνία και τα προβλήματά της, σε κουβέντες και αγωνίες για μια διαφορετική κοινωνία με κοινωνική δικαιοσύνη, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και δημοκρατία ως δομικό χαρακτηριστικό των λειτουργιών μας, βρίσκονται σε μια διαδικασία αναζήτησης ενός νέου πλαισίου δράσης. Μόνοι/ες, σε ομάδες, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες πολιτικές συλλογικότητες, μακράν από το να  λειτουργούν με  ναρκισσιστική αυτάρκεια, διακατέχονται από βαθιά επιθυμία και πρόθεση στράτευσης. Με αυτούς/ές οφείλουμε να συναντηθούμε στη βάση της ισοτιμίας  και να διαμορφώσουμε τον πολιτικό χώρο όπου θα ζυμωθούν παλιά και νέα υλικά και θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις νέων πολιτικών και κοινωνικών συγκροτήσεων και νέων κοινωνικών αγώνων.

Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι η αποχώρησή μας από τη ΛΑΕ συνιστά αιτία ώστε να σταματήσει ο διάλογος με τη ΛΑΕ και να αποκλειστεί η προσπάθεια όσοι/ες επιθυμούν από τη ΛΑΕ να συμπράξουν στο εγχείρημά μας. Το αντίθετο μάλιστα!  Ξεκαθαρίζοντας τη στάση μας απέναντι στη ΛΑΕ, ενδέχεται να είναι πολύ πιο δημιουργική και δυναμική η επόμενη μέρα. Φυσικά στην ίδια λογική, από το διάλογο και τη σύμπραξη αυτή, δεν πρέπει να αποκλειστεί κανένας και καμία που θέλει να συμμετάσχει ισότιμα στην προσπάθεια.

Η ΑΡΚ αναγνωρίζοντας αφενός τον κίνδυνο πολυδιάσπασης της Αριστεράς και αφετέρου την αναγκαιότητα επεξεργασίας πολιτικών προτάσεων που θα απαντούν πειστικά στις ανάγκες όσων πλήττονται από την επίθεση του κεφαλαίου, εμμένει στον διακηρυγμένο στόχο της να συμβάλλει στην δημιουργία ενός μετωπικού εγχειρήματος που θα παραμένει διαρκώς ανοιχτό ως πρόταση συμπόρευσης με το σύνολο των οργανωμένων και μη οργανωμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Με αυτόν τον στόχο θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του διαλόγου και την επεξεργασία πολιτικών προτάσεων που θα βοηθήσουν στην διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.

Hasta siempre!

Αθήνα 15/10/2016

Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση

(Απόφαση 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης)

…………………………………………………………………………………………………………………

Προς το Π.Σ. και την Π.Γ. της ΛΑΕ

Αθήνα, 20/10/2016

Αγαπητοί σύντροφοι και αγαπητές συντρόφισσες,

σε συνέχεια της απόφασης που έλαβε η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της πολιτικής μας συλλογικότητας ΑΡΚ (Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση) στις 15 Οκτωβρίου 2016 και την οποία σας κοινοποιούμε συνημμένα, σας γνωστοποιούμε την παραίτησή μας από το Π.Σ. της ΛΑΕ και τη συνακόλουθη παραίτηση του συντρόφου Περικλή Ζήκα από την Π.Γ..    Θεωρούμε δεδομένο ότι θα είμαστε μαζί στους αγώνες για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.

Για ενημέρωση όλων των μελών της ΛΑΕ, παρακαλούμε όπως η παρούσα επιστολή καθώς και το κείμενο-απόφαση της Συνδιάσκεψής μας κοινοποιηθούν στις Π.Ε. της ΛΑΕ.

Θοδωρής Βασιλακόπουλος

Σίσσυ Βελισσαρίου

Περικλής Ζήκας

Σίμος Σιμωτάς

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 98.75% ( 8
Συμμετοχές )



15 σχόλια στο “Αποχώρηση της ΑΡΚ από τη ΛΑΕ

  1. Left G700

    Στο καλό και από το πεζοδρόμιο (από τη δεξιά πλευρά, αυτή που έχει σημάνσεις συμβατές με τη νομοθεσία τής ΕΕ…). Εσείς, σε αντίθεση με τον Μπελαντή, δεν θα μας λείψετε καθόλου. Για να μη σας πω δηλαδή ότι θα ανοίξουμε και σαμπάνιες!

    Reply
    1. Κώστας

      κανείς στην ΛΑΕ δεν ανοίγει σαμπάνιες, ας είμαστε σοβαροί, είναι αξιόλογο δυναμικό με σημαντική παρουσία σε μέτωπα, εργατικό ,τοπικό, αντιφασιστικό, αλληλεγγύη. Βέβαια η ΑΡΚ κάνει λάθος, όπως είχε προκατοβολικά ειπωθεί και στον διάλογο της, το θέμα είναι η κοινωνική και πολιτική μετωπική συσπείρωση της αριστεράς του άλλου δρόμου να πάει μπροστά και όχι αν η ΛΑΕ είναι αυτό, που δεν είναι αλλά ποιο είναι το πολιτικό σχέδιο, ομάδες, παρέες, οργανώσεις λίγων εκατοντάδων να βρεθούν στο κίνημα και να αφήσουν την μάχη να υπάρχει πολιτική αριστερά σαν χαμένη σε πρώτο χρόνο ?

      http://www.yabasta.gr/article/453/Gia-th-schesh-ths-ARK-me-th-LAE-kai-tis-diergasies-sthn-ellhnikh-Aristera.html

      Το σημαντικό είναι ότι συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν στην κοινή δράση και την μετωπική ανασύνθεση στους χώρους, η στάση τους είναι απέναντι στον σεχταρισμό.

      για παράδειγμα να κειμενάκια της ΑΡΚ ή που προβάλλει η ΑΡΚ που δεν χώρεσαν στην pandiera γιατί δεν συμφέρουν, κακή η ΑΡΚ όταν λέει αυτά, καλή αν αποχωρεί από την ΛΑΕ

      http://www.yabasta.gr/article/475/Kalesma-toy-META-gia-enothta-ths-Rizospastikhs-Aristeras-sto-synedrio-ths-ADEDY.html

      http://www.yabasta.gr/article/472/Enwmenh-h-Rizospastikh-Aristera-stis-ekloges-toy-TEE.html

      το ότι θα γινει βέβαια η ΑΡΚ viral από τάσεις και ανθρώπους που είτε αγνοούσαν την ύπαρξη της είτε δεν είχαν και εξακολουθούν να μην έχουν κανένα σημείο επαφής μαζί της είναι σημάδι των καιρών

      Κώστας

      Reply
      1. kokkiniotis Post author

        Κώστα, άλλαξε ύφος.
        Θέλεις να πεις ότι διαφωνείς με την απόφαση της συνδιάσκεψης της ΑΡΚ, είναι δικαίωμά σου να το λες και δημοσιεύουμε το σχόλιό σου. Το λες βέβαια με άκομψο τρόπο: «η ΑΡΚ κάνει λάθος».
        Μιλάς για «κειμενάκια της ΑΡΚ ή που προβάλλει η ΑΡΚ που δεν χώρεσαν στην pandiera γιατί δεν συμφέρουν, κακή η ΑΡΚ όταν λέει αυτά, καλή αν αποχωρεί από την ΛΑΕ», δημιουργώντας μια εικόνα ‘’λογοκρισίας’’ από την Παντιέρα. Μας εγκαλείς λοιπόν γιατί δεν βάλαμε ένα κάλεσμα του ΜΕΤΑ για το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, μια που το αναδημοσίευσε το yabasta.gr, καθώς και μια άλλη ανάρτηση του ίδιου ιστότοπου σχετική με τις εκλογές του ΤΕΕ. Δεν σου διαφεύγει ασφαλώς ότι παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο χώρο του ΤΕΕ και εκφράζουμε απόψεις, άλλες από τις δικές σου. Προσωπικά παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις από το 1983, δεν περιμένω συνεπώς από σένα να ενημερωθώ σχετικά. Πάει νομίζω πολύ να μας εγκαλείς για ‘λογοκρισία’, όταν α) γράφεις συχνότερα από τον καθένα μας στην Παντιέρα και β) υπερασπίζεσαι ένα χώρο, που ενώ αποχώρησε μια συνιστώσα του δεν βρήκε δυο λόγια να πει, έστω ειδησεογραφικά.
        Προχωρείς όμως και σε κρίσεις για πρόσωπα που δεν γνωρίζεις. Από πού βγάζεις το συμπέρασμα ότι αγνοούσα την ύπαρξη της ΑΡΚ; Ή ότι δεν έχω «κανένα σημείο επαφής μαζί της»; Διάβασε σωστά τα ‘’σημεία των καιρών’’ και προσπάθησε τουλάχιστον να έχω σημείο επαφής μαζί σου.
        Περιμένω επανόρθωση.

        Reply
        1. Κώστας

          σ kokkinioti

          1.δεν αντιλαμβάνομαι τι άκομψο έχει το “η ΑΡΚ κάνει λάθος”, συνώνυμο με το “διαφωνώ με αυτό που κάνει η ΑΡΚ είναι” Μάλλον πιο άκομψες είναι οι τραμπούκικες απειλές του alfonso που δεν σε έκαναν να κάνεις επέμβαση

          2. προφανώς δεν εννοούσα εσένα για το “άνθρωποι που αγνοούσαν την ύπαρξη της ΑΡΚ” αλλά επέτρεψε μου να έχω ζήσει στιχομυθίες απείρου κάλους, με μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που ξεκίνησαν με το “τι λες για την αποχώρηση της Κομμουνιστικής Τάσης” και συνέχισαν με το “γιατί αποχώρησε η Κομμουνιστική Τάση ?” και απογειώθηκαν με το “τι είναι η Κομμουνιστική Τάση ?”

          3. δεν κατηγορώ την pandiera για λογοκρισία γιατί δεν της χρεώνω καμιά υποχρέωση να είναι τοίχος αναδημοσιόμευσης των πάντων. Το τι επιλέγει και τι όχι όμως είναι πολιτική επιλογή και κρίνεται. Απλά εντοπίζω ένα πολιτικό θέμα, υπάρχει μια γραμμή επιχειρηματολογίας που λέει ότι ” τι καλό το Ξεκίνημα, τι καλή η ΟΝΡΑ, τι καλή η ΑΡΚ, όχι σαν την ΛΑΕ και το αριστερό ρεύμα”, με αυτούς τους καλούς μπορούμε να κάνουμε συνεργασία”. ¨Οταν λοιπόν όλοι αυτοί, οι καλοί, είναι στο ΑΡΑΓΕΣ και φανατικά με την ΑΑΣ (ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ), είναι στο City Plaza, είναι στον Αντιφαστικό Αθήνα Πειραιά, δεν είστε κάπου μαζί τέλος πάντων, υπάρχει πολιτικό θέμα. ¨Οντως έχετε άλλες απόψεις από μένα στους μηχανικούς, αλλά εγώ έχω τις ίδιες με την ΑΡΚ που λέτε τι καλή που είναι και όχι σαν την ΛΑΕ και την ΑΡΑΝ.

          4. Για την φιλοξενία είμαι ευγνώμων αλλά δεν είμαι ο συχνότερος συνομιλητής, μπορώ όμως να το λύσω, δεν μάθαμε όμως να φοβόμαστε τον διάλογο σ. kokkinioti,στον χώρο μας, των ΕΑΑΚ των Παρεμβάσεων κλπ, ούτε τον πολύ διάλογο, και δεν νομίζω γενικά να τον φοβάσαι αλλά αυτήν την φορά τον φοβήθηκες. Πάντως θα το ρυθμίσω.

          Κώστας

    2. Γνώστης

      λεφτ, μια χαρά συμπεριφέρεσαι αντιδιαλεκτικά και οπαδίστικα! Συμπεριφέρεσαι ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ συμπεριφέρονται άλλοι οπαδοί τους οποίους όμως τους εγκαλείς για αυτό, που ΚΑΙ ΕΣΥ κάνεις: Την οπαδίστικη συμπεριφορά!

      Δεν σε ενδιαφέρει να συζητήσεις για τα πολύ σοβαρά ζητήματα που θέτουν οι σύντροφοι, και το μόνο που βρήκες να πεις, ήταν “στο καλό” και “στο πεζοδρόμιο απο τα δεξιά”! Την ίδια ακριβώς στιγμή, που η ΑΡΚ αυτό ακριβώς θεωρεί ως τον βασικό λόγο αποχώρησής της: Την συντηρητική, δεξιά στροφή που παίρνει η ΛΑΕ.

      Reply
      1. Left G700

        Φίλε μου Γνώστη,

        Όσο προσεκτικά κι αν με δω, δεν βλέπω καμία αντιδιαλεκτική στάση. Γιατί, απλούστατα, δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει διαλεκτική σύνδεση με τα ορφανά τού αριστερού ευρωπαϊσμού/ευρωκομμουνισμού. Το γεγονός ότι τμήμα τής κριτικής τους ευσταθεί και με βρίσκει σύμφωνο με αφήνει παγερά αδιάφορο. Δεν περιμένω από την ΑΡΚ (όπως δεν περίμενα και από τον Μπελαντή) για να μου πει τα στραβά και τα ανάποδα της ηγετικής ομάδας τής ΛΑΕ. Τα βλέπω πολύ καθαρά και μόνος μου, για να μη σου πω και καθαρότερα, κι ας μην έχω τα ένσημα που έχουν πολλοί από δαύτους στην πολιτική. Όσο για την κριτική σου για οπαδισμό, τι να σου πω. Εγώ δεν ξέρω πολλούς οπαδούς (με την αρνητική φόρτιση του όρου, γιατί υπάρχει και η θετική πλευρά) που λένε ευθέως ότι συμμερίζονται κριτικές εναντίον τών «αρχηγών» τής ομάδας που υποστηρίζουν! Δεν είναι πολλές ημέρες που η διαχείριση εδώ μού έκοψε δύο σχόλια με ‘‘γαλλικά’’ που πήγαιναν προς την Ισκρα, με τα οποία απαντούσα σε ερώτηση κάποιου δικού σας σχετικά με τη γνώμη που έχω για πρακτικές απόκρυψης ή διαστρέβλωσης ειδήσεων τις οποίες καταλόγιζε στην Ισκρα. Μη μου μιλάς λοιπόν, σε παρακαλώ, για οπαδιλίκια. Λάθος πόρτα χτυπάς. Δεν είμαι δεκαεξάρης, αλλά «τους γαμώ τα Λύκεια» ολωνών, αν το πιστεύω. Δεν είμαι από τα παιδάκια που κωλώνουν, επειδή «αυτός είναι δικός μου» κι «ο άλλος κοντά στους δικούς μου». Πιστεύω απόλυτα στη διακήρυξη του Βανεγκέμ «τίποτε δεν είναι ιερό, όλα μπορούν να ειπωθούν»· απλώς προσθέτω τις λενινιστικές προϋποθέσεις: να δείχνει η ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να ειπωθούν. Ε, λοιπόν, την έκανα και δεν βλέπω κανένα απαγορευτικό στο να πω στα παιδιά τής ΑΡΚ αυτή τη στιγμή: μακριά κι αγαπημένοι! Μακριά από πού; Από τις πολιτικές επεξεργασίες και στρατηγικές. Όχι από τους δρόμους ή τις κοινές δράσεις εδώ ή εκεί, εννοείται.

        Ας το αφήσουμε καλύτερα το ζήτημα ποιοι είναι οι λόγοι που τους κάνουν να αποχωρούν. Να περιοριστώ μόνο σε έναν υπαινιγμό, μπας και αρχίσεις να υποψιάζεσαι ότι η ατάκα «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται» ισχύει και για τους αριστερούς:

        Όλα αυτά τα αριστεροευραπϊστικά ορφανά (συμπεριλαμβάνω και τη φράξια της Β. Ελλάδας, τη Δικτύωση, για την οποία εκτιμώ ότι δεν θα αργήσει να την κάνει –άλλες σαμπάνιες θα πιούμε εκεί!), ακριβώς επειδή το πολιτικό μέγεθός τους είναι αυτό τών πολιτικών νάνων, δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτε πως όταν αυτοί σήκωναν τα χεράκια και ψήφιζαν μέσα στην καλή χαρά (στο Ιδρυτικό, μέσα και σε χυδαίες βρισιές) τις εισηγήσεις τής ηγεσίας που τώρα καταγγέλλουν και τότε υποστήριζαν, μερικοί κινούμενοι και εντός τής αυλής που είχε δημιουργηθεί, όταν γινόντουσαν όλα αυτά, λοιπόν, εκείνοι που τώρα καταγγέλλουν για συντηρητισμό (έχουν δίκιο βέβαια από κάποιες πλευρές, φοβάμαι όμως διαφορετικές από εκείνες που εντοπίζουν οι ίδιοι) ήταν οι μόνοι που έβλεπαν πόσο στραβά αρμένιζε το καράβι (άσχετα αν δεν έπαιξαν τα χαρτιά τους σωστά γιατί ήταν πολιτικά λίγοι…)! Είναι κι αυτός ένας λόγος τής αποχώρησής τους (φυσικά, δεν είμαι μάγος για να ξέρω τη βαρύτητα που παίρνει σε κάθε έναν από δαύτους).

        Κλείνοντας, για να το ελαφρύνω και λίγο με κάποιο χιούμορ (κι ας μην αρέσει το χιούμορ στον Π.Μ., απ’ όσο κατάλαβα σε προηγούμενο θρεντ):

        Τους γουστάρετε; Πάρτε τους κοντά σας! Αν έχετε την εντύπωση ότι θα μας πάρετε «φλουρί κωνσταντινάτο», εγώ σού λέω ότι θα μας πάρετε «βαρέλι δίχως πάτο»! :-)

        Τα λέμε

        Reply
        1. Γνώστης

          λεφτ, πάλι για την ουσία τπτ! Εγκαλείς τους αποχωρήσαντες για διπροσωπία, για “άλλα λένε και άλλα κάνουν”, αλλά για την ίδια την ΛΑΕ τσιμουδιά. Καμμία τοποθέτησή σου για τα όσα καταμαρτυρούν στην ΛΑΕ οι αποχωρήσαντες.

          Για αυτό μιλώ για οπαδισμό εκ μέρους σου. Τους ειρωνεύεσαι, χωρίς να παραθέτεις επιχειρήματα για αυτούς, και χωρίς να βγάζεις κιχ για τα όσα καταμαρτυρούν/προσάπτουν στην ΛΑΕ.

        2. Γνώστης

          left αρχίζεις να μπαίνεις στο νόημα πως δεν κανεις καλά που ειρωνεύεσαι;;

          Επίσης λεφτ, μου αναρτάς ένα χτεσινό σου σχόλιο στο μπλογκ σου σαν… απάντηση σε αυτό που σου γράφω; ΕΝΑ ΧΤΕΣΙΝΟ ΣΟΥ σχόλιο, ως απάντηση σε ένα….χτεσινό μου σχόλιο το οποίο και ανάρτησα ΠΡΙΝ ανεβάσεις ό,τιδήποτε στο μπλογκ σου; δεν νομίζω πως σε τιμά αυτή η συμπεριφορά. Κατά τα άλλα, τα σχόλια σου σε αυτή την ανάρτηση εδώ μέσα, διατηρούν την οπαδίστικη νοοτροπία.

          Διότι καλέ μου λέφτ, το να ονομάζεις απλώς και μόνο “μπουρδέλο” την ΛΑΕ και “πουτάνες” τα μέλη κα ιτα στελέχη της, ούτε σε απαλλάσσει από την κατηγορία του οπαδού εδώ μέσα, ούτε φυσικά και προσθέτεις κάτι ουσιαστικό στην συζήτηση. Ισα-ίσα αυτή η ορολογία δεν σε τιμά.

        3. Γνώστης

          στο ξαναλέω λεφτ, πες κάτι ουσιαστικό και άφησε τα οπαδίστικα! Πότε επιτέλους θα μπεις στο νόημα να πεις κάτι ουσιαστικό;

        4. Left G700

          Φίλε Γνώστη,

          Ό,τι ουσιαστικό είχα να πω για τα ορφανά τού αριστερού ευρωπαϊσμού το είπα ήδη (και πολλά τους είναι). Και το χρέος μου να τους κοπανάω το έχω κάνει και με το παραπάνω από το τσαρδί μας, εδώ και χρόνια. Τι άλλο να πω;

          Ώστε έτσι; Έβαλα το σχόλιο στο μπλογκ μας επειδή εσύ μού την είπες; Καλά. Πάρε να ΄χεις κι ένα ακόμα από την εποχή που ούτε εγώ σε ήξερα ούτε εσύ ήξερες εμένα:

          https://leftg700.blogspot.gr/2015/02/blog-post_95.html

          Και τώρα πες μου (με το χέρι στην καρδιά όμως, όχι με τις κομματικές μαρμελάδες στα μάτια):

          Όχι αυτά που έχουμε σούρει εμείς, αλλά έστω και ένα κιχ έχεις αρθρώσει ποτέ στη ζωή σου για να κριτικάρεις δημοσίως τον Χάγιο ή τον Μαυροειδή;

          Στο τραγούδισα, δεν το εμπέδωσες. Στο ξανατραγουδάω:

          https://www.youtube.com/watch?v=5pIeV8sJ-N8

          Τα λέμε

          ΥΓ Βλέπω κλοτσάς με τα “γαλλικά” (δεν είσαι ο μόνος, έχει κάμποσες αρσακιάδες η Αριστερά, ιδίως στις μεγαλύτερες ηλικίες). Ξέρεις τι πιστεύω εγώ; Αυτό που είπε ο Βανεγκέμ (εννοείται πως δεν είμαι καταστασιακός –απλώς μαθαίνω απ’ τους εχθρούς μου): “Τίποτε δεν είναι ιερό, όλα μπορούν να ειπωθούν”.

  2. πικάπα

    Είμαστε στη φάση της μακρόσυρτης αποσύνθεσης, ενώ δεν διαφαίνεται καμμία σοβαρή ανσύνθεση.
    Από τη μια μεριά συνεχίζουν να μαζεύονται θραύσματα “ριζοσπαστικά αριστερά” (? τι σημαίνει ο όρος αυτός πια άραγες;)”, που αναξερτήτως των φαινόμενων συσσωματώσεων (π.χ Ανταρσυα) εξακολουθούν και παραμένουν θραύσματα ανεπίδεκτα στην ανασύνθεση, δέσμια κολλημάτων, γούστων και παρεϊστικης αίσθησης της πολιτικής.
    Από την άλλη μεριά τα “ρεφορμιστικά” και ηγετίστικα υπολείματα (Λαε, πλεύση), που αναγκαστικά θα βρουν μια εκλογική σύμπραξη με στόχο την παρουσία πιθανώς στην επόμενη Βουλή και πάλι με όρους ηγετικών μορφωμάτων.
    Η τρίτη και καλύτερη όψη (ΚΚΕ) προβλέπεται να παραμείνει “καθαρή”

    Όλα τα κομμάτια ενδιαφέρουν και όλα μπορούν να συμβάλλουν στους “αγώνες”. Ποτέ βέβαια οι αγώνες δεν απέδωσαν αισθητά χωρίς σοβαρό πολιτικό υποκείμενο με ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και με ισχυρή εννιαία οργάνωση (όχι ανεμομαζώματα ήι παραλυτικούς συμψηφισμούς).
    Η μεγάλη μάζα των εν δυνάμει αγωνιστών του χώρου το γνωρίζει αυτό καλά και όσο η αποσύνθεση έτσι σοβεί, θα παραμένει μουδιασμένη. Έτσι προβλέπονται οι καταστάσεις και ίσως ακόμη χειρότερα.

    Η διχοτόμηση που σχηματίζεται εκφράζει μόνο πρωτόλεια και στρεβλά την αντικειμενική διχοτόμηση που επιβάλλει η συγκυρία. Το μεν “ριζοσπαστικό αριστερό” συνοθύλευμα συμπεριλαμβανομένης της Ανταρσυα προσχωρεί επί της ουσίας στην παραδοχη πως δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής εναλλακτικής απάντησης στο παρόν και άμεσο μέλλον. Το δε “ρεφορμιστικό-ηγετικό”, κουτσοράβει το κουτσο-σχέδιο…Μόνο το ΚΚΕ έχει σχέδιο, αλλά βέβαια όχι για τώρα (να λοιπόν και η τριχοτόμηση) Μύλος κυριολεκτικά, και να δούμε τι θα γίνει, ή μάλλον τι θα μείνει.

    Reply
  3. θεόδωρος Σαμιωτάκης

    Το πρόβλημα δεν είναι η Αρκ είναι η ΛΑε που δεν ξέρει ποιο δρόμο να τραβήξει κ εμφανίζει μια πολυγλωσσία.Η ΑΡΚ είναι μια συλλογικότητα με προσανατολισμό δικαιωματικό, κοσμοπολιτικο ,φιλοευρωπαικό και κινηματικό Έχει πολλά κοινά με την δικτύωση της ριζοσπσστικής αριστεράς κ ισως συναντηθούνε.Ο χώρος αυτός της παλαι ποτέ ανάσας ιδεολογικά είναι ακόμα σύριζα αλλά λόγω αξιοπρέπειας κ αυτοσεβασμού δεν μπόρεσε να χωνέψει το μνημόνιο κ να μείνει εντός όπως έκαναν πολλοί.Είναι κ που η Λαε φλερτάρει με εθνικοανεξαρτησιακές απόψεις που τους φέρνουν αλλεργεία οπότε έχουν βρεθεί μετέωροι..

    Reply

Γράψτε απάντηση στο kokkiniotis Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.