.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Επιτέλους 2η ΒΙΟΜΕ!


αυτοδιαχειρισηΒάζουμε μπροστά τις μηχανές.
Με αυτοδιαχείριση και αγώνα, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου ξυλείας στην Πατρίδα της Βέροιας

Είμαστε οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες μιας κάποτε μεγάλης επιχείρησης ξυλείας, οι περισσότεροι με 20-35 χρόνια εργασίας. Είμαστε εμείς που πεντέμιση χρόνια τώρα κάναμε υπομονή, απλήρωτοι-ες, στηρίζοντας μέσα σε όλες τις δυσκολίες την πιθανότητα να ορθοποδήσει η εταιρεία, πιστεύοντας τις υποσχέσεις και τα ψεύτικα λόγια των ιδιοκτητών της επιχείρησης. Είμαστε εμείς που κατ’ εντολή τους πηγαίναμε μία ώρα πριν από την ώρα της έναρξης και φεύγαμε μία ώρα μετά την λήξη του ωραρίου εργασίας. Από την νύχτα στην νύχτα. Είμαστε εμείς που με όλη μας την ψυχή, με όλο μας το κουράγιο, κάναμε τον “καπετάνιο” για να μην βουλιάξει το καράβι, όπως μας έλεγαν κάποιοι συνάδελφοι.

Έτσι, κάθε εργαζόμενος το 2010, είχε 150-160 ένσημα αντί 300 (με 25 ημέρες εργασίας τον μήνα) και πληρωνόταν έναντι μηνιαίως, 200-400 ευρώ.

Στις 4/10/2011 η εταιρεία κατέθεσε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου αίτηση κήρυξης πτώχευσης η οποία έπειτα από συνεχείς αναβολές της δικασίμου 22/2/12 στις 11/11/2012 θα εκδικαζόταν στις 13/03/2013. Την ίδια ημέρα η εταιρεία αναγνώρισε εγγράφως όλες τις οφειλόμενες και ληξιπρόθεσμες οφειλές και απαιτήσεις προς το προσωπικό έως και τον Σεπτέμβριο του 2011 .

Όλα αυτά τα χρόνια η τακτική που τα αφεντικά ακολούθησαν είχε ως σκοπό να απαλλάξει την εταιρεία από τις ευθύνες της απέναντι στους δανειστές της. Και μολονότι το πρωτοδικείο αποφάσισε το αντίθετο, ξεκίνησαν να πουλάνε τον μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλοιώνοντας την περιουσία της εταιρείας, κατασπαράσσοντας το καμάρι μας, τη ζωή μας. Πρώτα το φορτηγό, μετά το κατερπίλαρ, κι έπειτα κλαρκ, μέταλλα, καλώδια, καζάνια, ένα τζιπ και άλλα… Και ξανά υποσχέσεις για πληρωμές αν σταματήσουμε τις αγωγές, και ξανά προσβολές, εκμεταλλευόμενοι του χρόνου που κερδίζουν από το αίτημα της πτώχευσης. Όποιος εργαζόμενος τόλμησε να ζητήσει τα χρήματά του, αντιμετώπισε τις απειλές των αφεντικών, που χτυπώντας τα χέρια τους πάνω στο γραφείο έλεγαν με τσαμπουκά: “δεν έχω, κάνε ότι θες άντε και…” , λες και τα φάγαμε μαζί. Αναγκαστήκαμε να ζητιανεύουμε τα δεδουλευμένα μας και τους κόπους μιας ζωής. Οι προσβολές και η απαξίωση ήταν η ανταμοιβή μας.

Η τελευταία πράξη του έργου παίζεται από το Σεπτέμβριο του 2015, όταν εμφανίζεται κάποιος κ. Σωτήρας ως επενδυτής για να αγοράσει την επιχείρηση αντί πινακίου φακής. Κι αυτός συνεχίζει το έργο των προηγούμενων, αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς σε ΙΚΑ, ΦΠΑ, ΔΕΗ, ΦΟΡΟΥΣ… μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Φτάσαμε έτσι στον Ιανουάριο του 2016, που κάνουμε επίσχεση εργασίας και καταλαμβάνουμε το εργοστάσιο. Δηλώνουμε πως η υπομονή μας εξαντλήθηκε και θέλουμε την επιστροφή στην επιχείρηση όλων των πωληθέντων μηχανημάτων, των εξαρτημάτων, των αυτοκινήτων, των φορτηγών, των μηχανημάτων βαρέος τύπου, και των καλωδίων από την πώληση των οποίων πήραν χρήματα. Απαιτούμε η πολιτεία να καταδείξει το πότε αλλοιώνεται η περιουσία της επιχείρησης… Όταν πληρώνονται οι πρώην εργαζόμενοι η περιουσία μεταβάλλεται, ενώ όταν ξεπουλιούνται τα μηχανήματα και τα αφεντικά εισπράττουνε για λογαριασμό τους αυτή δεν αλλοιώνεται; Γιατί εμείς καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι γίνεται, το πώς λειτουργούν οι διοικούντες στην επιχείρηση. Στα 20-30 χρόνια στον χώρο εργασίας, είδαμε τόσα όσα δεν μπορεί να φανταστεί κανείς.

Εμείς.

Οι πρώην και νυν εργαζόμενοι στην εταιρεία Ε.Παπαδόπουλος – Ν.Παγούρας Α.Β.Ε.Ε., είμαστε  αποφασισμένοι, και η ορμή μας είναι το ίδιο το δίκαιο μας.

Να μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα.

Να μην χαρίσουμε τα δεδουλευμένα μας ούτε τις αποζημιώσεις μας.

Είμαστε αποφασισμένοι να ξεκινήσουμε το εργοστάσιο χωρίς αφεντικά, και με αυτοδιαχείριση να σηκώσουμε το μπόι μας, ανακτώντας την αξιοπρέπεια μας.

Αυτό που οι πρώην ηγεμόνες της εταιρείας Ε.Παπαδόπουλος – Ν.Παγούρας Α.Β.Ε.Ε. δεν μπόρεσαν να κάνουν, μπορούμε να το κάνουμε εμείς.
Ακολουθώντας το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ στην Ελλάδα, λέμε πως χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά, εργάτες μπορούμε χωρίς αφεντικά.

Βάζουμε μπροστά τις μηχανές.

Οι ρομπέν του ξύλου,
οι πρώην εργαζόμενοι-ες της εταιρείας ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – ΠΑΓΟΥΡΑΣ

Πατρίδα, Ημαθίας

Φεβρουάριος 2016

Πηγή:athens indymedia

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 84.00% ( 5
Συμμετοχές )



5 σχόλια στο “Επιτέλους 2η ΒΙΟΜΕ!

  1. takis

    Αυτό είναι επαναστατικό ,να βοηθήσουν όσοι μπορούν

    Reply
  2. πάνθηρας *29

    …νομίζω πως καιρός ήταν και άλλοι εργαζόμενοι στα πλαίσια της παραγωγής να καταλάβουν εργοστάσιο που τα αφεντικά τους τα παρατάνε όπως και τους εργάτες…μπορεί στα πλαίσια του καπιταλιστικού κόσμου να μην μπορεί να κτιστεί μιά άλλη κοινωνία (με νησίδες) αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε την περίφημη “νύκτα”ούτε την δευτέρα παρουσία (ευλογία του θεούλη)….ΤΩΡΑ είναι η ώρα να καταληφθεί κάθε εργοστάσιο ή επιχείρηση που παρατάει κάθε καπιταλιστής ή ομάδα καπιταλιστών, να μπαίνει στην λειτουργία της εργατικής αυτοδιαχείρησης και δημοκρατίας βάζοντας στην τροχιά να λειτουργήσει η κοινωνία αλλιώς….όλοι πρέπει να συμπαρασταθούμε σε κάθε τέτοια εργατικής προσπάθειας και όχι να αγωνιζόμαστε για τα μεγάλα επαναστατικά σχέδια που μένουν στα χαρτιά (παραμυθιαζόταν κυρίως τα νέα κομμάτια που μπάινουν στο κίνημα)….μπροστά σύντροφοί με την εργατική αυτοδιαχείρηση και δημοκρατία…μπορούμε να πάμε και αλλιώς, μπορούμε να νικήσουμε με πολύμορφους αγώνες και κινήσεις….

    Reply
  3. Κώστας Β.

    1,2,3… χιλιάδες “σοσιαλιστικές” (ε, συγνώμη, αυτοδιαχειριζόμενες-αυτοθεσμιζόμενες ήθελα να πω) νησίδες μέσα στον ωκεανό του καπιταλισμού…
    Και κάπως έτσι θα “καταργηθεί” η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…
    Τι επαναστάσεις, Κομμουνιστικό Κόμμα και μαλακίες…
    Εμπρός για καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο (ε, συγνώμη, “χωρίς αφεντικά” ήθελα να πω)…

    Όνειρα γλυκά!

    Reply
  4. Κώστας Β.

    και για να προλάβω σίγουρες παρεξηγήσεις από “καλοπροαίρετους”, το προηγούμενο σχόλιό μου δεν αφορά την (απόλυτα θεμιτή για μένα) επιλογή των εργαζόμενων που πετιούνται στην ανεργία να δουλέψουν οι ίδιοι το εργαοστάσιο, αλλά την προβολή της συγκεκριμένης επιλογής επιβίωσης των συγκεκριμένων εργαζόμενων από την “αναρχία” και τον οπορτουνισμό ως δήθεν αντικαπιταλιστικού μοντέλου- διεξόδου για την εργατική τάξη, με τον καπιταλισμό και την αστική εξουσία άθικτη.
    Πώς το λεγε κι ο γκουρού σας ο Χόλογουεϊ;
    Πώς να “αλλάξουμε” τον κόσμο χωρίς να πάρουμε την εξουσία…
    Τι τη θες τη ρημάδα, μπελάς είναι. Άσε τα αφεντικά να την ασκούν να παιδεύονται…

    Reply
  5. Ανώνυμος

    Κωστάκη αντί να λοιδορείς την προσπάθεια κάποιον, καλό είναι να μας πεις την δικιά σου πρόταση και άσε τις γενικολογίες περί εξουσίας και επανάστασης που εκατό και πλέον χρόνια μας πασάρει το κκε και τα λοιπά γκρουμπούσκουλα χωρίς να καταφέρνουν τίποτα παραπάνω απ’ το να διαιωνίζουν την ανυπαρξία τους.

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.