.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Σχετικά με τα τεκταινόμενα στο χώρο της Αριστεράς


koutsoumba725Τo status που ανέβασε την παρασκευή 28/08 2015 η Δέσποινα Κουτσούμπα στο facebook. Το δημοσιεύουμε για την καταγραφή των γεγονότων, τα οποία η ίδια παρακολούθησε από κοντά.

Γράφει η Δέσποινα Κουτσούμπα

Προσοχή: Ακολουθεί στάτους με ανάμεικτα συναισθήματα σχετικά με τα τεκταινόμενα στο χώρο της Αριστεράς

Την επομένη της ψήφισης του Μνημονίου από την κυβέρνηση Τσίπρα, είχα γράψει εδώ ότι παρά την πιο αρνητική εξέλιξη, είμαι αισιόδοξη, αρκεί να καταφέρει η αριστερά να αρθεί στο ύψος του πήχυ που έβαλε όχι μόνο το ίδιο το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, αλλά κυρίως η ενεργοποίηση τόσου κόσμου εκείνη τη βδομάδα του δημοψηφίσματος (το θυμάστε;).

Πίστεψα τότε ότι, με το τέλος της αναμονής και των αυταπατών (θυμίζω ότι μέχρι τελευταία στιγμή υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι πράγματι τους κορόιδεψε ή δεν μπορούσαν να βγουν από την κατάθλιψη που τους προκάλεσε η προδοσία), θα χώριζε η “ήρα από το στάρι”, θα πήγαιναν από τη μια όσοι ήταν με το δόγμα Τσίπρα “να μείνουμε εμείς στην κυβέρνηση κι ας εφαρμόζουμε μνημόνιο” (που δεν ανήκουν σε καμιά αριστερά, όπως δεν άνηκε και η ΔΗΜΑΡ άλλωστε) και από την άλλη θα πήγαιναν όλοι όσοι πίστευαν ότι αυτός ο λαός, με την οργάνωσή του και την πάλη του, μπορεί να επιβάλλει μια άλλη πορεία για τη χώρα, μια πορεία που δεν γίνεται χωρίς συγκρούσεις προκειμένου να εφαρμοστούν πολιτικές προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είχαμε ήδη ξεκινήσει και τις επιτροπές του “ΟΧΙ μέχρι τέλους”, με συμμετοχή και κόσμου που έφευγε από τον ΣΥΡΙΖΑ, και όλοι ελπίζαμε ότι η διαδικασία συγκρότησης μετώπου του ΟΧΙ θα γινόταν πρώτα από τα κάτω και θα έφερνε στο προσκήνιο νέες κοινωνικές δυνάμεις.

Η προκήρυξη των εκλογών, προφανώς, ταυτόχρονα επιτάχυνε και έβαλε φραγμό σε αυτά τα σχέδια. Επιτάχυνε τις εξελίξεις από “τα πάνω” (συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας της ΛΑΕ), αλλά φρέναρε τις εξελίξεις από τα κάτω. Αφήνω εδώ στη μπάντα το γιατί όλοι αυτοί οι βουλευτές δεν έκαναν το βήμα πριν προκηρύξει εκλογές, γιατί δεν έκαναν το βήμα ΠΡΙΝ ψηφιστεί το Μνημόνιο όπως τους έλεγαν οι περισσότεροι κανονικοί άνθρωποι, γιατί δεν παραιτήθηκαν από Υπουργοί και πολλά άλλα, για την οικονομία της συζήτησης, ας υποθέσουμε ότι ήταν τακτικές που είχαν να κάνουν με τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμη και τότε όμως, υπήρχαν προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός πλατιού μετώπου που (να το πω σχηματικά:) θα περιλάμβανε όλους και όλες όσοι παλέψαμε για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, κατανοώντας ότι αυτό το ΟΧΙ για να είναι όχι μέχρι τέλους (πλέον είναι εμφανές σε όλους) σημαίνει σύγκρουση με την ευρωζώνη και την ΕΕ, σύγκρουση με τους ολιγάρχες και το πολιτικό τους σύστημα. Ένα τέτοιο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο προφανώς θα περιλάμβανε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι την Ζ. Κωνσταντοπούλου, αλλά κυρίως θα έπρεπε να μη στηριχτεί σε υλικά του παρελθόντος, αλλά να μετασχηματίσει όλους μας σε κάτι ανώτερο και καλύτερο: αυτό που αντιστοιχεί για να αντισταθεί κανείς στη συντριπτική (κοινοβουλευτική, μιντιακή, οικονομική) ισχύ του “Μνημονίου” (ως κοινωνική σχέση το λέω το μνημόνιο, όχι ως νόμο). Αυτό υποστήριξα σε δημόσιες τοποθετήσεις μου, αυτό συζητούσε με συντρόφους από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με συντρόφους που έφευγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και με κόσμο που απλώς περίμενε να δει μια ελπίδα για να εκφραστεί γιατί έχει πολλή οργή μέσα του, αλλά καταλαβαίνει ότι η οργή (βλ. εκλογές Γενάρη) δεν φτάνει, χρειάζεται και σχέδιο.

Οι πρώτες διαψεύσεις ήρθαν από τη στάση της ηγεσίας της ΛΑΕ εδώ και πολλές μέρες: καμία δημοκρατία, μισόλογα και διγλωσσία, ένας “αρχηγός” που κάνει συναντήσεις με περσόνες (μέχρι και με τον Καλφαγιάννη!), αλληλοφάγωμα για τις βουλευτικές έδρες, και μια αίσθηση συνέχειας του ΣΥΡΙΖΑ του 2013 (όμως έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε, κι αυτό το “σχέδιο” ναυάγησε και απέδειξε στον κόσμο πού οδηγεί! Όπως το είπε κι ένας απογοητευμένος ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ: κρύα σούπα), καμία αυτοκριτική για το τι έκαναν τόσον καιρό στην κυβέρνηση. Όλα αυτά τα έκανα στη μπάντα, γιατί με τον κόσμο που μίλαγα που έφευγε από τον ΣΥΡΙΖΑ και πήγαινε στη ΛΑΕ, έβλεπα ότι δεν σκεφτόταν έτσι. Χτες το πρωί, όταν η απάντηση της ΛΑΕ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όμως, ήταν περίπου το “εμείς είμαστε το μέτωπο, όποιος θέλει μπαίνει σε μας”, συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε καμιά ανοιχτή διαδικασία της ΛΑΕ που να μπορώ να πάω και να ρωτήσω τους συντρόφους που συγκροτούν τη ΛΑΕ στη βάση αν συμφωνούν ή όχι με μια τέτοια στάση (από τις επαφές μου ξέρω ότι οι περισσότεροι δεν συμφωνούν). Συνειδητοποίησα επίσης ότι αυτή η απάντηση δεν απευθυνόταν μόνο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και σε όλους τους άλλους που σκοπεύουν να πάνε προς τα εκεί φεύγοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ ή από άλλη διαδρομή. Δηλαδή ξαφνικά αισθάνθηκα ότι -συνειδητά ή ασυνείδητα- ένα απαράτ στελεχών της ΛΑΕ, δεν σκέφτονται πώς θα φτιαχτεί το μέτωπο, αλλά πώς θα έχουν την πρωτοκαθεδρία και πώς θα βάλουν τους δικούς τους όρους σε ότι θα φτιαχτεί… Και το βασικό μου πρόβλημα δεν είναι αν θα γίνει ή όχι η όποια εκλογική συνεργασία (προφανώς με όρους εξαφάνισης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πρόκειται να πάω, το θεωρώ παράλογο και άθλιο). Το πρόβλημα είναι πως ότι γίνει μέχρι τις εκλογές δεν πρέπει να καταστρέψει τη δυνατότητα να μείνει ζωντανή η ελπίδα του κόσμου του ΟΧΙ -γιατί το πιο σημαντικό πράγμα είναι η 21η Σεπτέμβρη και το πώς θα αντιπαλέψουμε το Μνημόνιο στο δρόμο. Και αυτό που δημιουργείται αυτή τη στιγμή, με όρους μεταδημοκρατίας, δεν θα κρατήσει αυτή την ελπίδα ζωντανή για την επόμενη μέρα.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ: είναι αλήθεια ότι υπάρχει κόσμος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ήταν με το δόγμα “συνεργασία όποιοι κι αν είναι οι όροι”, όπως και άλλοι που ήταν με το δόγμα “καμία συνεργασία όποιοι κι αν είναι οι όροι”. Όμως, ούτε οι μεν, ούτε οι δε ήταν πλειοψηφία στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την πλειοψηφία στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα διαμόρφωνε ο κόσμος που πίστευε ότι πρέπει να πάμε σε συνεργασία αν πληρούνται στοιχειώδεις όροι, και αυτός ο κόσμος (στους οποίους ανήκω κι εγώ) κάθε μέρα που περνούσε έτρωγε το ένα χαστούκι μετά το άλλο, από τις δημόσιες εμφανίσεις των ηγετικών στελεχών της ΛΑΕ.

Το πρόβλημα είναι ότι και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ -ακριβώς λόγω του αλληλοσπαραγμού- αυτό το διάστημα δεν λειτούργησε όπως θα πρεπε: δεν πήρε πρώτη τις πολιτικές πρωτοβουλίες και από τα κάτω (γιατί, αντί να πάει μόνο η ΚΣΕ με την πρότασή της δεν κάναμε ανοιχτές συσκέψεις των Τοπικών Επιτροπών; Η συγκρότηση μετώπου ή εκλογικής συμμαχίας στη δική μας αντίληψη δεν πρέπει να ναι προϊόν συναντήσεων ηγετικών κλιμακίων!). Κάποιες δυνάμεις λειτούργησαν ως Δούρειος Ίππος δίνοντας τη δυνατότητα στη ΛΑΕ να σχεδιάσει ότι η διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη βολεύει περισσότερο από το να συνεργαστεί με όλη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κάποιες άλλες δυνάμεις έσπευσαν να πουν “συνεργασία ποτέ και πουθενά με τους ρεφορμιστές”, λες και θα γίνει ποτέ μέτωπο μόνο με τους επαναστάτες! Αλλά κυρίως ήταν η λογική του “να δούμε τι θα γίνει” αντί του να πάμε να διαμορφώσουμε όρους στο πώς θα γίνει, που μας κράτησε ουραγούς των εξελίξεων. Όπως επίσης και στοιχεία ανθρωποφαγίας απέναντι στην άποψη του άλλου, που όσοι τα εξέφρασσαν, καλό είναι να ξανασκεφτούν ποια είναι η φυσιογνωμία και το ήθος μιας άλλης αριστεράς και να σταματήσουν να βγάζουν τα πιο άγρια ένστικτά τους στον σύντροφό τους που διαφωνεί -με αυτό δεν πάμε παρακάτω! Προφανώς η λειψή δημοκρατία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίζει το ρόλο της, όπως και οι σχεδιασμοί των επιμέρους οργανώσεων που σκέφτονται πια μόνο για την πάρτη τους και όχι για το σύνολο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ποια όμως είναι η δυναμική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που φάνηκε και στο δημοψήφισμα, και το ποιος είναι ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν πρέπει να υποτιμάται από κανέναν, μέσα κι έξω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Εδώ που φτάσαμε, προφανώς οι οροί της εκλογικής συνεργασίας δεν υπάρχουν! Επειδή όμως τα πράγματα δεν τελειώνουν εδώ, κι επειδή το σημαντικό είναι όντως το να οικοδομηθεί το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο του ΟΧΙ μέχρι το τέλος -κι αυτό ούτε ξεκινάει ούτε σταματάει στις εκλογές- οι εξελίξεις ως τότε να τείνουν σε μια καλύτερη μέρα. Αυτό σημαίνει και ο κόσμος της ΛΑΕ να παλέψει για μια άλλη φυσιογνωμία από το αρχηγοκεντρικό κόμμα παλαιού τύπου που είναι τώρα, και ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να παλέψει για να μείνει ζωντανή η διάθεση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συγκρότηση μετώπου με κόσμο που θα φέρει όλες τις αντιφάσεις που φέρει όλος ο κόσμος που αντιστέκεται σε αυτή την περίοδο, και πάλι χωρίς την πρωτοκαθεδρία ούτε της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ούτε κάποιας από τις συνιστώσες της.

Προφανώς θα δώσω τη μάχη μαζί με τον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με ότι αποφασίσει η πλειοψηφία του, όπως το είπα από την αρχή, κι όπως κατά τη γνώμη μου πρέπει να κάνουν όλα τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για να βρεθούμε όμως σε καλύτερη θέση την επόμενη μέρα για τη συγκρότηση μετώπου και κινήματος και οργανωμένου λαού που θα μπορέσει να επιβάλλει μια άλλη κατάσταση σε αυτό τον τόπο -όχι για να παίζουμε το χιλιοπαιγμένο “εμείς εμείς οι μόνοι συνεπείς”. Η αριστερά, στο δικό μου μυαλό, είναι δύναμη μετασχηματισμού. Και ο μετασχηματισμός δεν γίνεται στην κάλπη. Λογοδοτούμε στην κοινωνική πλειοψηφία κι εκεί πρέπει να ναι το βλέμμα μας στραμμένο…

ΥΓ. Θα διαβάσω με προσοχή ότι μου γράψετε από κάτω όσοι αντέξετε να φτάσετε ως εδώ, θα σβήσω ότι είναι υβριστικό, αλλά δεν θα απαντήσω σε κανέναν, όμως, γιατί δεν έχω όρεξη ούτε για τσακωμούς ούτε για τίποτα. Συγχωρείστε με

ΥΓ2. Μακάρι τα πράγματα να αλλάξουν πριν την Κυριακή που αποφασίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να ξαναγίνει εφικτό το να στηρίξω την εκλογική συνεργασία. Όποιοι μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό, ας το κάνουν, οι μέρες είναι πυκνές. Προσωπικώς έχω εξαντλήσει το τι άλλο μπορώ να κάνω (αλήθεια σας λέω) και μόνο ότι γίνεται δημόσια με αφορά πια. Γιατί οι συνθήκες δεν αλλάζουν στους διαδρόμους

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 82.00% ( 10
Συμμετοχές )



9 σχόλια στο “Σχετικά με τα τεκταινόμενα στο χώρο της Αριστεράς

  1. takis

    Συμφωνώ με την συντρόφισσα και ελπίζω ο λόγος της να συγκρατήσει όσους σκέπτονται να κάνουν άλμα στο ΜΕΓΑΛΟ κενό

    Reply
    1. Κώστας

      να μην χτυπήσουμε σε νοιάζει ? άσε να ανησυχούμε εμείς γι αυτό

      “κάποιος σύντροφος”

      Reply
  2. Θάνος

    “Ένα τέτοιο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο προφανώς θα περιλάμβανε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι την Ζ. Κωνσταντοπούλου”.

    H χρεοκοπία της λογικής των θνησιγενών συγκολήσεων “από τα πάνω” με μόνο στόχο την κάλπη (και με τα διάφορα σοσιαλδημοκρατικά “μεταβατικά προγράμματα” για προκάλυμμα) σε μια μόνο φράση. Το να βάζετε και το πρόθεμα “κοινωνικό-” δεν σας σώζει.

    Γι’ αυτό τρώτε “το ένα χαστούκι μετά το άλλο”, γι’ αυτό απογοητεύεται γρήγορα όποιος πιστεύει σε τέτοια εγχειρήματα και ψάχνετε τώρα πως θα “ενεργοποιήσετε το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ” μπας και γλιτώσετε τη συντριβή.

    Περαστικά.

    Reply
    1. Βαγγέλης

      Ο σεχταρισμός που κάποτε χαρακτήριζε τον χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς έγινε περαστικός. Περαστικά και στον δικό σου…

      Reply
  3. αλήθειας

    Ούτε σεχταρισμός (πχ ΚΚΕ) που το μόνο που κάνει είναι να βολεύει έναν κόσμο στην ησυχία του κόμματός του, ούτε και συνεργασίες ό,τι να ναι που το μόνο που κάνουν είναι να βολεύουν έναν κόσμο στα ανούσια εσωκομματικά παιχνίδια.

    ΚΑΙ οι 2 λογικές είναι καταστροφικές για τον λαό και τις 2 λογικές τις έχουμε πληρώσει πανάκριβα ως λαός. ΝΑΙ στις συνεργασίες (εκλογικές και κοινωνικοπολιτικές) ΑΛΛΑ με δημοκρατία και συνδιαμόρφωση όσον αφορά τις διαδικασίες, λέγοντας την αλήθεια στον κόσμο, και με δέσμευση ΟΛΩΝ πάνω στα κοινά κεκτημένα πως ΔΕΝ θα πηγαίνουν ΠΙΣΩ απο αυτα.

    αυτοί οι όροι ΔΕΝ υπήρχαν και καλώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέρριψε την εκλογική συνεργασία με την ΛΑ.Ε. Μετά τις εκλογές πεδίον δόξη ςλαμπρόν για συνεργασία ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

    Reply
    1. Κ.Ρ.

      @ “αλήθειας”
      Λες “ΝΑΙ στις συνεργασίες (εκλογικές και κοινωνικοπολιτικές) ΑΛΛΑ με δημοκρατία και συνδιαμόρφωση όσον αφορά τις διαδικασίες, λέγοντας την αλήθεια στον κόσμο, και με δέσμευση ΟΛΩΝ πάνω στα κοινά κεκτημένα πως ΔΕΝ θα πηγαίνουν ΠΙΣΩ απο αυτα.”
      Όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένα πράμα, ε;
      Ακόμα και το ρεφορμιστικό στη λογική των σταδίων “μεταβατικό πρόγραμμά” σας, σε κάποιους “επαναστάτες” από σας έπεσε βαρύ κι είπαν να το ξεφορτωθούν μια ώρα αρχύτερα προκειμένου να ζήσουν επιτέλους χωρίς να κρύβονται τον έρωτά τους με το ΣΥΡΙΖΑ2… Για να μην πούμε πόσο τοις μετρητοίς παίρνανε τα “έξω απ’ την ΕΕ”, οι “επαναστάτες”, “αντικαπιταλιστές” και μη χαρακτηρίσω δεν κάνει…
      Κατά τα άλλα έχετε και κουράγιο να πιάνετε το ΚΚΕ στο στόμα σας…

      Reply
      1. Βαγγέλης

        Εσένα σε τρώει να πιάσεις στο στόμα σου την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι το ανάποδο… Μάλλον βρίσκεσαι σε σύγχιση

        Reply
  4. Γιωργος

    Το ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που σκευάστε την αναγκαία μετωπική πολιτική πάνω σε ένα αναγκαίο μεταβατικό πρόγραμμα είναι πολύ σημαντικό . Έχει μεγάλη σημασία για την επόμενη μέρα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να καταγράψει στις επικριμένες εκλογές ένα πόστο που να την κρατεί εντος του πολίτικου χάρτη ώστε να μπορέσει να συμβάλει στη δημιουργία ενός Τάτιου μετώπου αλλά και στους αγώνες τις επόμενης ημέρας όπως με συνέπια κάνει όλο αυτόν το καιρό . Με το 62% στο δημοψήφισμα ο λαός έδηξε ότι οι δυνατότητες υπάρχουν . Όσο αντιφατικός και να είναι ο κόσμος του 62% πρέπει εκφραστεί και πολιτικά με πλειοψηφικό τρόπο η αυθόρμητη αγανάκτηση του ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ , εκεί όσοι από εμάς πιστεύουν στην επαναστατική λογική και στην ανέγγυα ρήξη με το ευρώ και τις πολιτικές της ΕΕ όσοι από εμάς δεν χωρανε σε μια κοινωνία διαρκών μνημονίων και εκμετάλλευσης όσοι ονειρεύονται ένα άλλο αύριο χωρίς εκμετάλλευση , πόλεμο , φασισμό με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη . Όλοι αυτοί είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε τη μάχη να επικρατήσουν αυτές οι ιδέες μέσα σε ένα τέτοιο μέτωπο αυτό σύντροφοι είναι το διακόνεμα και όχι η προϋπόθεση να ανάξιε η κουβέντα της επόμενης μέρας . Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι μαζί θα βρεθούμε ξανά στο δρόμο εναντία σε αυτά που ρημάζουν τις ζωές μας έως τότε ας κρατήσουμε ένα πολιτικό επίπεδο .

    Reply

Γράψτε απάντηση στο Βαγγέλης Βρουλιδάκης Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.